محراب مسجد میمه از نمونه های منحصر به فرد محراب های سنگی ایران در سدۀ پنجم هجری قمری است. این محراب از سنگ مرمر سفید رنگ مستطیلی شکل در اندازۀ ۱۴۰ ×۱۱۰ سانتی متر ساخته شده و تمام خصوصیات یک محراب گچبری در آن رعایت شده است.
دو طاقنما بر روی هم با چهار ستون با سرستونهای گلدانی شکل و یک حاشیه کتیبهدار و نقش قندیلی در این محراب مشاهده می شود.
محراب در قسمت لچکی ها دارای دو قبه برجسته است و در داخل طاقنمای فوقانی سه قبه برجسته وجود دارد که دو عدد از آن ها دایره شکل و سومی به طرف بالا باریک شده است. آثار رنگ قهوهای و قرمز و سیاه بر روی محراب دیده میشود.
آیاتی از سوره های آل عمران و بنی اسرائیل و بخشی از آیهالکرسی، کتیبههای محراب مسجد میمه به خط کوفی بر زمینه نقوش اسلیمی هستند، کتیبه پیشانی محراب حاوی امضاء سازنده «ابراهیم بن محمد بن علی» و تکرار نام آن در کتیبه زیر قندیل. « هذا المحراب عمل العبد المذنب ابراهیم بن محمد بن علی …».
علاوه بر کتیبه ها نگاره های گیاهی، اسلیمی و هندسی با ظرافت و زیبایی سرتا سر محراب را پوشانده است.
این محراب در تالار سلجوقی موزۀ باستان شناسی و هنر دوران اسلامی موزۀ ملّی به شماره ۳۲۸۶ نگه داری می شود.
