در نخستین سخنرانی هجدهمین گردهمایی سالانه باستان شناسی ایران اعلام شد:
کشف ابزارهای سنگی انسان نئاندرتال و سنگواره شیر و کرگدن در غار وزمه کرمانشاه
در نخستین سخنرانی هجدهمین گردهمایی سالانه باستان شناسی ایران، فریدون بیگلری-باستان شناس و معاون فرهنگی موزه ملی ایران- و همکاران وی نتایج پژوهشهای جدید خود در غار وزمه در شهرستان اسلام آباد غرب در استان کرمانشاه را ارایه کردند. غار وزمه بواسطه کشف مجموعه متنوعی از بقایای جانوران با قدمت هفتاد تا یازده هزار سال پیش و همچنین کشف دندان یک کودک نئاندرتال با قدمت بیش از چهل هزار سال که نخستین مدرک مستقیم از وجود انسان نئاندرتال ذر ایران است، از شهرت جهانی برخوردار است.
بیگلری در این سخنرانی با مروری بر پیشینه کاوشهای انجام شده در این غار که تحت نظر کامیار عبدی در سال ۱۳۸۰ انجام شده، به اهمیت بقایای جانوری و انسانی یافت شده در این غار پرداخت که توسط مرجان مشکور و همکاران وی بررسی شده و اطلاعات مهمی درباره تنوع زیستی منطقه در عصر یخبندان ارایه کرده است. بیگلری افزود متاسفانه پیش از آغاز کاوشهای علمی، حفاران غیر مجاز آسیب زیادی به بقایای این غار زده بودند و این مسئله انجام پژوهش در غار را بسیار مشکل کرده است. وی به کشف استخوان انسان مربوط به دوره نوسنگی با قدمت حدود ۹ هزار سال اشاره کرد که بر اساس بررسی زنتیک باستانی، این فرد مذکر بوده و به احتمال قوی دارای چشم های قهوه ای، پوست تیره و موهای سیاهی بوده است.
بیگلری در ادامه به اهداف پژوهشهای میدانی که در پاییز ۱۳۹۸ در این غار انجام شد اشاره کرد که شامل کاوش در نهشته های برجای غار، نقشه برداری دقیق این مکان و همچنین بررسی باستان شناسی اطراف غار به شعاع چند کیلومتر بود. وی گفت که در کاوشهای انجام شده یک توالی رسوبی برجا شناسایی شد که خوشبختانه دچار به هم ریختگی نبود و بقایای جوندگان و ریز مهره داران از آن به دست آمد. وی تاکید کرد که بررسی های دقیقتر آزمایشگاهی این بقایای جانوری می تواند درباره شرایط محیطی اطراف غار در پلیستوسن جدید اطلاعات مهمی ارایه کند.
وی افزود یکی از مهمترین دستاوردهای این پژوهش کشف ابزارهای سنگی ساخته شده توسط انسان نئاندرتال است که نشان می دهد این غار تنها کنام گوشتخوارانی مثل کفتار، شیر، گرگ و پلنگ نبوده و در دوره پارینه سنگی یعنی پیش از چهل هزار سال قبل انسانهای شکارگر-گردآور از غار بصورت گذری استفاده کرده اند.
بیگلری همچنین گفت که برای نخستین بار سفالهای دوره نوسنگی در غار پیدا شده است که نشان می دهد در این دوره احتمالا دامداران کوچروی که از مراتع کوه قاضی وند برای چرای گله های خود استفاده می کردند، از غار بعنوان پناهگاه موقت یا حتی آغل استفاده می کردند.
طبق گفته مرجان مشکور-باستان جانورشناس- در این کاوش‌ها علاوه بر بقایای درندگانی چون خرس، کفتار، گرگ، روباه و همچنین علفخوارانی مثل گاو وحشی، اسب وحشی و گوزن، بقایای دو گونه منقرض شده یعنی شیر و کرگدن یافت شده است که نشان می دهد این دو گونه در طی پلیستوسن جدید از حدود هفتاد تا پایان عصر یخبندان در دشت اسلام آباد غرب می زیستند.
بیگلری در خاتمه به نتایج بررسی های باستان شناسی اشاره کرد که طی آن چندین غار و پناهگاه و یک کارگاه ساخت ابزار سنگی در اطراف غار وزمه شناسایی شدند. وی اظهار امیدواری کرد که با تکمیل مطالعات آزمایشگاهی نتایج این پژوهشهای جدید در قالب مقالات تخصصی در سطح ملی و بین المللی ارایه شوند.
